Her birimiz eğitimciyiz. Ama az ama çok. Çünkü yaşantımızın ortalama 15 yılı örgün eğitim kurumlarında geçiyor. Tamam her birimiz öğretmen veya eğitim bilimci olmuyoruz ancak bu uzun yıllar boyunca yaşadığımız öğrenci rolünden hiç mi bir şey öğrenemedik?

Tamam. Tamam. Tartışmayacağım. Kabul ediyorum. Pek çok insan bunca uzun zaman örgün eğitim içinde yıllarca deneyim yaşadı fakat bu işe dair bir şey öğrenemedi.

Keşke geleceğin tasarlanabilir olduğunu, hedefler belirleyerek yaşamanın insanı dönüştürdüğünü, insanın kariyer planlaması yapabileceğini herkes öğrenebilseydi. Fiziği, coğrafyayı, edebiyatı, geometriyi öğretemediler, öğrenemediler ama en azından insanın kendi öyküsünün kahramanı olabileceğini öğrenselerdi, öğretebilselerdi.

Ne olurdu?

Bir düşünün lisedesin. Sınıfında 40 kadar öğrenci var. Biri sensin. Dersine giren öğretmenlerin öğretim yılı başında akademik program çıkarmış, öğretim yılı boyunca hedefleri var. Öğrenciler her dersin müfredatında/prograında amaçlanan kazanımlardan haberdar. Öğrenciler de bütün yılı planlamış, hedefler belirlemiş. Bazı hedefler yazılılarda tam not almak, bazı hedefler okul öğrenci meclisinde etkinlikler yapmak. Bazıları o yıl okuyacağı kitapları sıraya koymuş her hafta bir kitap okumakta. Kimi öğrenciler her hafta bir blog yazmaya karar vermiş. üstelik yazdıkları bloglar da kendi ilgi alanlarında okulda üye oldukları hatta kurdukları öğrenci kulüplerinin bloglarında yazarlık yapıyorlar. Okulda zil yok. Çünkü her şey tıkır tıkır işlerken bangır bangır çirkin bir uyarana ihtiyaç yok. Okulda megafon da yok çünkü görevli öğretmen bir duyuru yapacak olsa herkes kulak kesiliyor zaten duyuyor. Öte yandan herkesin telefonu cebinde. Duyurular “dıt dıt” anında ulaşıyor. Hoş pek gerek kalmıyor zaten her şey yazılmış çizilmiş yılın başında ve öğrencilere sürpriz yok. Olağanüstü bir durumda ise kimin ne yapacağı belli.
Böyle bir okul kültürü içindeyken insan… Sen, ben geleceği planlamadan, kariyere kafa yormadan, hayat amacımız için emek vermeden durabilir miyiz?

Öğrencilerin okullarda işi çok zor. Çünkü konuşmaya gelince “disiplin önemli, rutinler, ilkeler, zaman yönetimi …” Ancak bunları yapabilen kaç kişi var. Bırak okulu bir gencin etrafında örnek alacağı, etkileneceği, gelecek ve kariyer planlama hakkında konuşabileceği kaç kişi var ki?
İşte yıllar böyle akıp gider ve 12. sınıfa gelince hâlâ bu hayatta ne rol alacağını bilemez. Geleceğini Yaşa’da Kariyer Planlama Aracını ülkemiz gençlerine ve kariyer danışmanlarına yani insan kaynakları uzmanlarına, kariyer koçlarına, geleceği tasarlamak isteyenlere ulaştırıyoruz. Kısa sürede uygulanan bu kariyer testi ile yılların verimsizliğini gideremeyiz ancak bundan sonrası için insanların hedefler belirlemesine, harekete geçmesine, en azından kariyer farkındalığı kazanmasına yardım edebiliriz diye düşündük.

Gelecek hayallerinizin gerçek olduğu kariyer yolculuğu dileriz.